Τυφέκιο ENFIELD SNIDER

Το 1852 η Επιτροπή Φορητού Οπλισμού της Βρεττανίας (Small Arms Committee) αναζήτησε νέο ραβδωτό τυφέκιο και κατέληξε σ’ ένα τυφέκιο διαμ. 0,577’’ (14,7 mm) με βεληνεκές 1200 γυάρδες. Η κατασκευή ανατέθηκε στην Βασιλική Βιομηχανία Φορητού Οπλισμού του Enfield (Royal Small Arms Factory at Enfield Lock, Middlesex) για το μοντέλο Enfield Riffled Musket, Pattern 1853. Το τυφέκιο αυτό ήταν το τελευταίο εμπροσθογεμές ραβδωτό τυφέκιο που κατασκευάστηκε στην Αγγλία.

Το 1866 ο Άγγλος συν/χης Edward M.Boxer of Woolwich εφηύρε το κεντροφλεγές φυσίγγιο (centerfire cartridge) προκηρύχθηκε διαγωνισμός τον οποίο κέρδισε ο Αμερικανός Jacob Snider ο οποίος κατόρθωσε να πετύχει πλήρη προσαρμογή των φυσιγγίων μέσα στην θαλάμη τροποποιώντας το τυφέκιο Enfield υποδ. 1853 σε οπισθογεμές με τομή της βάσεως της κάνης και περιστροφή του κομμένου αυτού τεμαχίου κάθετα προς τον διαμήκη άξονα του όπλου με την βοήθεια γιγγλυμού (μεντεσέ) (side–hinged breech block). To πρώτο Βρετανικό οπισθογεμές τυφέκιο ονομάσθηκε Snider–Enfield MKI διαμ. 0,577’’ (14,7 mm) και υιοθετήθηκε επίσημα από τον Αγγλικό Στρατό στις 18-09-1866. Έγινε επίσης αποδεκτό από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, την Σερβία, το Μαυροβούνιο και την Πορτογαλία. Από το 1866 μέχρι το 1871 κατασκευάσθηκε σε 9 παραλλαγές (ΜΚΙ-ΜΚΙΧ) οπότε τον Απρίλιο του 1871 αντικαταστάθηκε από το Martini–Henry υπόδ. 1871 διαμ. 0,577/0,45’’ (11,43 mm).