Τυφέκιο Mannlicher-Carcano υπόδ. 1891, διαμ. 6,5 χιλ.
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
| Α/Α | ΣΤΟΙΧΕΙΑ | ΤΥΦΕΚΙΟ ΥΠΟΔ. 1891 | ΑΡΑΒΙΔΑ ΥΠΟΔ. 1891 |
| 1 | Διαμέτρημα | 6,5 χιλ. | 6,5 χιλ. |
| 2 | Σύστημα λειτουργίας | Επαναληπτικό με κινητό ουραίο | Ομοίως |
| 3 | Χωρητικότητα γεμιστήρα | 6 φυσίγγια σε απορριπτόμενο γεμιστήρα μονής σειράς | Ομοίως |
| 4 | Μήκος όπλου | 1,283-1,29 μ. | 0,90-0,92 μ. |
| 5 | Μήκος κάνης | 0,78 μ. | 0.44-0,45 μ. |
| 6 | Βάρος όπλου | 3,9 kg (3,8-4) kg | 3,2 kg |
| 7 | Ραβδώσεις | 4 δεξιόστροφες προοδευτικού βήματος | Ομοίως με τυφ. 1891 |
| 8 | Κλισιοσκόπιο | 2.000 μ. | 1.500 μ |
| 9 | Αρχική ταχύτητα (Vo) | 730 μ/δ | 690-700 μ/δ |
| 10 | Βεληνεκές | 350 μ. δραστικό, 800-900 μ. ωφέλιμο |
Το 1891 στο κρατικό οπλουργείο του Torino κατασκευάστηκε ένα εξάσφαιρο επαναληπτικό τυφέκιο το οποίο είχε κινητό ουραίο συστήματος Mauser τροποποιημένο, γεμιστήρα συστήματος Mannlicher και ασφάλεια του μηχανικού Salvatore Carcano, ο οποίος υπό την εποπτεία του Στρατηγού G. Parravicino συμμετείχε στην ομάδα σχεδιάσεως του νέου όπλου. Το όπλο αυτό διαμ .6,5 χιλ. (6,5 Χ 52) με φυσίγγιο άκαπνης πυρίτιδας έγινε παραδεκτό από τον ιταλικό Στρατό στις 29-3-1982 ως Fucile Modello 91, γνωστότερο ως Mannlicher–Carcano υποδ. 1891.
Τα όπλα MC κατασκευαζόταν από τα κρατικά οπλουργεία του Torino, της Brescia, της Gardone και της Terpi (3,5 – 4 εκατομμύρια τυφέκια υπόδ. 1891 και 750.000 – 1.000.000 αραβίδες υποδ. 1891 όλων των τύπων.)
Οι κυριότερες παραλλαγές του τυφεκίου και της αραβίδας MC υπόδ. 1891 διαμ. 6,5 χιλ. ήταν οι ακόλουθες:
- αραβίδα MC υπόδ. 1891 TS κυρίως για το Πυροβολικό και το Μηχανικό (Moschetto Modello 91 per truppe speziali)
- αραβίδα πεζικού MC υπόδ. 1891 (Moschetto Mod. 91 per cavalleria)
- αραβίδα MC υπόδ. 1891/24
- τυφέκιο MC υπόδ. 1938 διαμ .7,35 χιλ. (Fusile Mod. 38)
- αραβίδα ιππικού MC υπόδ. 1938 διαμ. 7,35 χιλ.
- αραβίδα MC υπόδ. 1938 TS διαμ. 7,35 χιλ.
- τυφέκιο MC υπόδ. 1941 ή 1891/41 διαμ. 6,5 χιλ.
- αραβίδα MC διαμ. 6,5 χιλ. Balilla η οποία έβαλε ειδικά αβολίδωτα φυσίγγια των 6,5 χιλ.
διαφορετικά από τα αβολίδωτα φυσίγγια του τυφεκίου MC των 6,5 χιλ. και η οποία προοριζόταν για την στρατιωτική προπαίδευση της φασιστικής νεολαίας. Κοινό χαρακτηριστικό της αραβίδας ιππικού υπόδ. 1891, 1938 και της Balilla ήταν ότι όλες έφεραν μόνιμα στερεωμένη στο άκρο της κάνης τους αναδιπλούμενη ξιφολόγχη.
Ευθύς μετά τις επιτυχίες του Στρατού στα βορειοηπειρωτικά βουνά άρχισε η συγκέντρωση ιταλικών λαφύρων. Από τη στιγμή που δημιουργήθηκε αυτό το κανάλι εξοπλισμού το Γ.Ε. προσπάθησε να το ενισχύσει με πρόσθετο οπλισμό από τα λάφυρα της Λιβύης.
Έτσι στις 20-1-1941 στάλθηκε στο Κάιρο ο Ταγματάρχης Πυροβολικού Ευάγγελος Κορλήρας για να οργανώσει την αποστολή στην Ελλάδα ιταλικού οπλισμού.
Εστάλησαν τρείς αποστολές που περιελάμβαναν 8.000 τυφέκια MC και 2.885.000 φυσίγγια των 6,5 χιλ. Από τα λάφυρα του Β/ηπειρωτικού Μετώπου, εκτός από εκείνα που κρατήθηκαν από τις μονάδες για άμεση χρήση, στάλθηκαν στην Ε.Υ.Π. Αθηνών 12.700 όπλα MC και 2.900.000 φυσίγγια. Συνολικά από τις δύο αυτές πηγές λαφύρων συγκεντρώθηκαν 20.700 MC και 5.755.000 φυσίγγια. Από αυτά, μετά τις απαραίτητες εργασίες διατέθηκαν από την Ε.Υ.Π. στις μονάδες 11.500 τυφέκια και το σύνολο των πυρομαχικών.
Ο κάλυκας του ελληνικού ήταν κατά ένα περίπου χιλιοστό μακρύτερος του ιταλικού (53,5 έναντι 52,5 χιλ.) αλλά και κατά τι στενότερος. Αποτέλεσμα αυτού ήταν ότι τα ελληνικά τυφέκια μπορούσαν να βάλλουν τα ιταλικά φυσίγγια ύστερα από μικρή διεύρυνση της θαλάμης ή και χωρίς αυτήν, ενώ τα ιταλικά τυφέκια δεν μπορούσαν να βάλλουν τα ελληνικά φυσίγγια εάν προηγουμένως δεν υφίσταντο επιμήκυνση της θαλάμης κατά 1 χιλ.
Κατά την Κατοχή τα ιταλικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλη έκταση. Παρά τον μεγάλο τους αριθμό, οι κάτοχοι δεν τους έτρεφαν καμία εκτίμηση θεωρώντας τα ως υλικό β’ κατηγορίας σε αντίθεση με τα γερμανικά τυφέκια Mauser τα οποία συγκέντρωναν τον γενικό θαυμασμό. Με ιταλικά όπλα εφοδιάστηκε η Χωροφυλακή και τα Τάγματα Ασφαλείας. Χρησιμοποιήθηκαν στα Δεκεμβριανά τόσο από την Χωροφυλακή όσο και από τον Ε.Λ.Α.Σ. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν στον συμμοριτοπόλεμο και από τις δύο πλευρές, αλλά σε περιορισμένη έκταση. Με ιταλικά όπλα ήταν εν μέρει εξοπλισμένες και οι μονάδες Μ.Α.Τ. και Μ.Ε.Α. ενώ από την άλλη πλευρά η Αυτοάμυνα και η Λαϊκή Πολιτοφυλακή.
ΤΟ ΦΥΣΙΓΓΙΟ ΤΟΥ ΤΥΦΕΚΙΟΥ MANNLICHER–CARCANO
| A/A | ΣΤΟΙΧΕΙΑ | ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ |
| 1 | Διάμετρος φυσιγγίου (στόμιο) | 7,48 χιλ. |
| 2 | Είδος – τύπος φυσιγγίου | Κεντροφλεγές, άκαπνης πυρίτιδας , με στενωμένο κάλυκα και μη προεξέχουσα στεφάνη |
| 3 | Μήκος φυσιγγίου | 76,2-76,5 χιλ. |
| 4 | Βάρος φυσιγγίου | 22-22,03 γρ. |
| 5 | Βάρος πυρίτιδας | 1,95-2,35 γρ. |
| 6 | Μήκος κάλυκα | 52,32-52,5 χιλ. |
| 7 | Βάρος κάλυκα | 9,98-10,25 γρ. |
| 8 | Διάμετρος στεφάνης (rim) | 11,37-11,43 χιλ. |
| 9 | Τύπος βολίδας | Παραβολοειδής-κυλινδροωοειδής, με πυρήνα μολύβδου και επινικελιοχαλκωμένο χιτώνιο |
| 10 | Διάμετρος βολίδας | 6,72-6,75 χιλ. |
| 11 | Βάρος βολίδας | 10,45-10,5 γρ. |
| 12 | Μήκος βολίδας | 30,4-31,4 χιλ. |
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Το φυσίγγιο αυτό επινοήθηκε το 1891 από τον Conte Luigi Scotti που δούλευε στην Pyrotechnica di Bologna.
Το 1895 δημιουργήθηκε στο πυθμένιο του φυσιγγίου, γύρω από το καψύλλιο, ένα ευρύ κοίλωμα όπου αποτυπώνονταν με ανάγλυφα γράμματα τα στοιχεία του. Τα εργοστάσια της Bologna, της Genova και της SMI (Societa Metallurgica Italiana) κατασκεύασαν μεγάλους αριθμούς φυσιγγίων MC ενώ στην Ελλάδα ουδέποτε κατασκευάσθηκαν.